Miraç Kandili Nedir? Neler Yapılmalıdır?

Miraç Kandili Nedir (Önemi) ?

İslam inancına göre, Hazreti Muhammed, Miraç gecesi, Allah’ın daveti üstüne Cebrail Aleyhisselam’ın rehberliğinde Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksa’ya, oradan semaya, ulu alemlere ve ilahi huzura yükseldi. Hazreti Muhammed, yolculuğunda “Burak” isimli binekle seyahat etti.

Beş süre namaz, miraç gecesinde farz kılındı, Allah’a şirk koşmayanların cennete gireceği müjdesi verildi ve Miraç gecesinde “Amenerrasulü” diye başlayan Bakara Suresi’nin son iki ayeti indirildi.

Ayrıca bu gece Allah, Hazreti Muhammed’e insanın hayata hakkını, şeref ve haysiyetini korumayı, toplumun huzur ve güvenini gerçekleştirmeyi hedefleyen on iki buyruk vahyetti.

Miracın bir başka hediyesi ise “Âmenerrasulü” diye başlayan Bakara suresinin son iki ayetidir. Her gün yatsı namazından sonra bu ayetler okunur, iman dile getirilir.

Bütün kandil gecelerinde uygulanabilecek ve yapılması gereken mühim bir grup afv ü mağfirete nail olma, ecr ü sevap kazanma, manevî terakki kaydetme, bela ve musibetlerden kurtulma ve rıza-i İlâhiye ulaşma vesileleri bulunmaktadır ki, bunlardan birtakımlarını maddeler hâlinde kısaca ve toplu olarak tekrar hatırlamakta fayda var:

1. Kur’ân-ı Kerim okunmalı; okuyanlar dinlenmeli; ideal mekânlarda Kur’ân ziyafetleri verilmeli; Kelamullah’a olan sevgi, saygı ve bağlılık duyguları yenilenmeli, kuvvetlendirilmeli.

2. Peygamber Efendimiz (sas)’e salât ü selâmlar getirilmeli; O’nun şefaatini ümit edip, ümmetinden olma şuuru tazelenmeli.

3. Kaza, nafile namazlar kılınmalı; varsa o geceye ait nakledilen namazlar, onlar da ilaveten kılınabilir; kandil gecesi, özü itibariyle ibadet ve ibadette ihsan şuuruyla ihya edilmeli.

4. Tefekkürde bulunulmalı; “Ben kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum, Allah’ın benden talepleri nelerdir?” gibi konular başta olmak üzere, hayatî meselelerde derin düşüncelere girmeli.

5. Geçmişin muhasebe ve murakabesi yapılmalı; ve şimdinin ve geleceğin plân ve uygulaması çizilmeli.

6. Günahlara içten olarak tövbe ve istiğfar edilmeli; idrak edilen geceyi son fırsat bilerek nedamet ve inabede bulunulmalı.

7. Bol bol zikir, evrad ü ezkarda bulunulmalı.

8. Mü’minlerle helalleşilmeli; onlarla irtibatımız cihetinden rızaları alınmalı.

9. Küs ve kılavuz olanlar barıştırılmalı; gönüller alınmalı; kederli yüzler güldürülmeli.

10. Birey kendisine ve başka mü’min kardeşlerine, hattâ isim zikrederek dualar etmeli.

11. Üzerimizde hakları olanlar aranıp sorulmalı; vefa ve kadirşinaslık ahlâkı yerine getirilmeli.

12. Yoksul, kimsesiz, öksüz, yetim, hasta, sakat, ihtiyar olanlar ziyaret edilip, sevgi, şefkat, hürmet, armağan ve sadakalarla mutlu edilmeli.

13. O gece ile alakalı âyetler, hadîsler ve bunların yorumları alakalı kitaplardan ferden ya da cemaaten okunmalı.

14. Dini toplantılar, paneller ve sohbetler düzenlenmeli; va’z ü öğüt dinlenmeli; şiirler okunmalı; ilâhî ve ezgilerle gönüllerde ayrı bir dalgalanma oluşturmalı.

15. Kandil gecesinin akşam, yatsı ve sabah namazları cemaatle ve camilerde kılınmalı.

16. Sahabe, ulema ve evliya türbeleri ziyaret edilmeli; hoşnutlukları alınmalı; ve manevî iklimlerinde vesilelikleriyle Hakk’a niyazda bulunulmalı.

17. Vefat etmiş yakınlarımızın, dostlarımızın ve büyüklerimizin kabirleri ziyaret edilmeli; iman kardeşliğine ait sadakati yerine getirilmeli.

18. Hayattaki manevî büyüklerimizin, üstadlarımızın, anne ve babamızın, dostlarımızın ve başka yakınlarımızın kandilleri bizzat giderek ya da telefon, faks ya da e-posta ile kutlama edilmeli; duaları istenmeli.

19. Bu kandil gecelerinin gündüzlerinde olası olduğunca oruç tutulmalı.

“Mübarek gecelerin ihyası ile alakalı özel bir ibadet sahip olunan değildir. Namaz, tilavet-i Kur’ân, dua gibi tüm ibadet türleri ile gece ihya edilebilir… Mübarek gecelerde kılınan birtakım özel namazlar sünnette sahip olunan değildir; muteber bir rivayete de istinad etmezler. Bu, “O gecelerde namaz kılmak mekruhtur.” manasına gelmez. Teheccüd ve nafile namazları teşvik eden rivayetler çoktur. Bunların kutsal gecelerde yapılması kuşkusuz daha faziletlidir.” (Canan, Kütüb-ü Sitte, III/289).